نه، هیچوقت
تا آنجا که می توانم سعی می کنم نوشته های وبلاگم را پاک نکنم.
خوب اگر قرار بود پاکشان کنم که هیچوقت تصمیم به نوشتنشان نمی گرفتم.
این نوشتن ها خیلی بدرد میخورد. مثلاً به درد این میخورد که هروقت آنها را دوباره خوانی میکنی پشت دستت حسابی داغ می شود تا دیگر از این غلط ها نکنی.
خوب چه کاری است وقتی خدا اینهمه راه برای زندگی کردن جلوی پایمان گذاشته ما الّا و لّله همین یک راه و دیگر هیچ؟
چون نیستی...
اینقد که واسه تولد تو روزشماری کردم، واسه تولدم خودم نکردم. بالاخره اومد
ولی مثل یه روز عادی، داره خیلی بد تموم میشه
چون نیستی...
رفتنی رفتنی است
حالا هرچه تلاش کنم برای ماندنت،
هر چقدر هم که زور بزنم،
هرچه پایت را به پای ِ درخت محبتم محکمتر ببندم،
اما مادربزرگ راست میگفت،
رفتنی میرود...
گارسیا
